Wat ik al heel mijn leven graag doe is dingen maken voor andere mensen met liefdevolle aandacht. Handwerk is al sinds mijn kindertijd een rode 'draad' in mijn leven.

Pas na het plotse overlijden van mijn mama durfde ik met mijn passie écht naar buiten te komen. Mijn wereld stond stil en alles kreeg een andere betekenis. Plots werd de dood iets concreets, iets dat me diep raakte. Ik had veel behoefte aan diepgaande gesprekken. Mensen vertelden me hun rouwverhalen, eerlijk en rauw. En telkens voelde ik: hier wil ik iets in betekenen.

Na de uitvaart van mijn mama had ik enkel de rouwbrief en het doodsprentje als herinnering. Dat voelde te weinig. Ik wilde méér: lezen, praten, verwerken. En dus keerde ik terug naar mijn vertrouwde plek — handwerk. Ik maakte een boekje met de teksten van de uitvaart in een handgemaakte stoffen omslag. Ik begon zakdoeken te borduren, eerst voor mezelf, daarna ook voor anderen.

Ik ontdekte de fantastische mogelijkheden van mijn bescheiden borduurmachientje en begon algauw op alles te borduren wat ik tegenkwam. Sweaters bleken toch het beste resultaat.

En daar werd mijn project geboren met de prachtige naam Nanette, een eerbetoon aan mijn prachtige mama.